Forbiddden

Sabado. Bukod sa pagiging araw ng pagtatapon ng basura (isang makasaysayang event -utot), araw din ito ng pagtangkilik ng pelikulang pilipino. Dahil sawa na kami sa pag-aaway ng mga istasyon kung sinong number one sa ratings eh aarkila na lang kami ng plaka sa talipapa. Sosyal! Tanghaling tapat bumaba kami ng palengke para pumunta sa isang bagong tayong arkilahan ng mga "piratang" CD. Opo, ganyan na sila kaunlad. May sarili na silang rentals. Pumasok kami. Nakakita kami ng isang malaking insigna ng Tau Gamma Phi sa dingding. "Abah," sabi ko "sponsored pala ito." Pagkakita ko sa nagbabantay sa counter eh mas lalo akong naniwalang Tau Gamma nga ang may-ari. Nagkatitigan kami ng ate ko. Last time na nakakita kami ng lalakeng ganito kalaki eh nag-aaudition para sa UFC. Parang anu mang oras eh mangangagat tong taong ito. Maliban sa malaking katawang tadtad ng muscle at tatoo, magkasing-taas lang naman kami -- pero nakaupo pa siya nun. "Aarkila po kami." "Member na ba kayo?", yung boses nya parang kay Daniel Razon. Ano? Papasalihin pa ba nya kami sa frat bago kami maka-arkila, pirata naman to ah? "Meron na ba kayong records dito?" "Wala pa po yata" "Sige, pahingi na lang ng I.D." Ibinigay ko ang I.D. ko. Tinitigan nya. Para bang tinatantya kung saan ako mas maganda lagyan ng blackeye, sa kaliwa ba o sa kanan. Isusuggest ko sana na sa kaliwa, para matakpan yung pimples ko. "Ito ba ang address nyo?" Wala naman kaming balak nakawin ang CD na hihiramin namin pero sinagot na lang namin ang mga tanong. Kumuha sya ng index card at inilista ang pangalan ko at presto member na ako. "Sige, pumili na kayo." "Wala po bang initiation?" hinatak na ko ng ate ko. Andami din namang mga pelikula doon. Ingles, tagalog, tag-lish, korean pati silent. May movies na parang di pa pinapalabas sa sinehan gaya ng Be Kind Rewind at merong hindi talaga ipapalabas sa sinehan gaya ng You Suck Mama Jones (na may sequel nang You Suck Mama Jones Again). Sa section kami ng tagalog movies pumunta. Kung meron lang siguro kaming Cinema One, malamang di na namin kelangang pumunta dito, pero wala kaya tyaga kami. Pinili namin ang pinaka-stand out sa lahat ng nandoon sa shelf na yon: Forbidden Kingdom. Huh?

-- Opo, pelikulang pilipino yan. I think na-naturalized si Jet Li recently lang, mga 3 a.m.

Minsan lang kasi yata magtatambal itong si Jacky Chan at Jet Li sa isang pelikula...maliban na lang kung gagawa sila ng asian version ng brokeback mountain na tatawaging brokeback greatwall. Sa pag-arkila din namin ng Rush Hour 3 (opo, ganyan kami ka-updated sa movie industry) di naman halatang avid fan din kami ni Jacky Chan. Matapos ang umaatikabong aksyong hatid ng Rush Hour ay umaatikabong boredom naman ang dinulot sa amin ng Forbidden Kingdom.

Ate: Nagsisisi ka na ba sa pinili mo?
Chilli: I want my ten pesos back.

Sinubukan naming patayin ang player pero tinatamad kami. Parang hinigop na ng palabas ang lakas namin. Wala kaming nagawa kundi magtyagang panoorin ang pelikulang parang reincarnation ng Karate Kid. Maganda naman ang mga fight scenes -- dahil sa part lang na yon ako gising. Nakakaaliw mag-away tong si Jacky at Jet na gumagamit pa ng iba-ibang techniques. Sana ako rin marunong sumipa ng malakas -- para sipain ko yung off button mula sa pagkakahiga ko. Naaliw naman ako sa ibang part, gaya nung meron na silang kasamang babae na si Sparrow na isang chikababes na kamukha rin ni...DIVERSION!!! Hanggang sa matapos ang pelikula wala man lang halikang nangyari sa pagitan ni Sparrow at nung Seeker. Ampft. Malamang inedit out kasi lame. lols. Isa pang naasar ako eh dahil walang subtitle na matino. Wala na nga akong naiintindihan sa sinasabi nila at times, tapos kapag sinubtitle ko pa eh parang lalo akong nalilito sa ingles. Dahil wala kaming maintindihan, nagkwentuhan na lang kami ng ate ko habang nanonood. Nagpapalitan ng kuro-kuro, mga criticism, mga "mas maganda siguro kung ganito yung nangyari.." statements, mga resentment kung bakit ba namin inarkila to eh Forbidden na nga. Sa sampung pisong yon nakabili na sana kami ng tig-isang Coke Sakto, na-high pa sana kami...♫ Leeeleeeepad na akooo ♪

Walang ibubungang maganda ang pirata. Alam ko marami ang magagalit sa ganung statement pero based on experience, mas natuwa pa sana ako kung meron na lang tumayu-tayo at dumaan-daan sa screen sa buong haba ng palabas -- gaya sa ibang piratang CD. Pero kung consolation man lamang na matatawag nalaman namin kung bakit sa lahat ng palabas ni Jet Li eh hindi sya tumatawa man lang. Napakaseryoso. Masyado nang madalas. Kahit naman siguro si Arnold Swatz...Schwarche...Schargen... Si Sylvester Stallone eh tumatawa sa eksena paminsan-minsan. Pero si Jet Li hinde, punahin na nyo. (di po ako nag "bad word" doon). Yun na lang siguro ang matuturing kong sulit, ang malaman ang rason kung bakit di sya tumatawa. Sagwa. -- uuiii...bababa na rin sya sa talipapa. hehehe.
May Karugtong...

Mga Hayop ni Chillidobo

Nagpunta ako ng zoo kamakailan and if it's any consolation (naks!) nakahalik ako ng beybi... baby crocodile. Sa totoo lang tingin ko di na talaga sya bata kasi kaya nya nang mag-isang maglakad palibot ng zoo. Sa halagang sampung piso pwede mo nang i-lips to snout ang buwaya, steeg! Di ko alam kung anong nakain namin at naisipan naming pumunta sa zoo. Sinapian ba kami ng kaluluwa ni Steve Irwin? ni Kuya Kim? o masyado lang kaming napapatutok sa animal planet... engk! pano mangyayari yun wala naman kaming cable. (utot)

Siguro panahon lang na bumisita kami ulet doon. Napakatagal na simula nung huli kaming nabisita. Di nyo na itatanong, buhay pa yung Giraffe nung huli akong dumalaw doon at mamasyal. Ngayon cyborg na yung Giraffe doon, gawa na sya sa bakal, pwede na syang side-kick ni Iron Man.(utot) Kung susumahin pangalawang beses ko pa lang sa pagpunta sa Manila Zoo (hikbi). Di naman kasi ako nahilig sa mga ibang hayup maliban sa mga asong kalye at pusang bubong na napakarami sa lugar namin. Para sa akin lima lang ang nabubuhay na hayop sa mundo: aso, pusa, isda, daga at ibon. lahat yon nagka-alaga ako. One of each kind.

Yung aso ko di ko inabutang ganap na maging aso dahil tuta pa lang sya eh nawala na sya. Pero bago sya mawala natatandaan ko napakabait nyang tuta. Pwede syang i-canonize na saint. Tuwing umaga ginigising nya ako sa pamamagitan ng walang patumanggang pagkahol (alangan namang ngumiyaw sya o tumitwit --utot) sa tapat ng tenga ko at pagdila sa ilong ko. Mabait sya talaga, nanghuhuli sya ng gagamba at kumakain ng ipis kaya tuwing kasama ko sya pakiramdam ko eh safe na safe ako (utang na loob, five years old lang ako noon, lahat yata kinatatakutan ko). Nawala sya dahil sumama raw sa ati-atihan nung piyesta, malamang dahil nakawala sa tali. Mahirap tanggapin pero nilunok ko na lang ang katotohanan. Ang hula ko kasi eh ninakaw sya. Ebidensya ko ang napigtas na tali nya na naiwan pang nakabuhol sa may pintuan. Pero sabi nila makakatakas daw talaga yon sa ganung lagay. Sino ba naman kasing amo ang tatalian ang alaga nyang tuta ng yarn? (utot) Ano yon, notebook? Sayang talaga. Pinangalanan ko syang Rambo. nasan ka man rambo, ingat ka.

Sumunod kong inalagaan ay isda, syempre goldfish (ito na yata ang default na isda at madalas makita sa coloring book). Nagpabili pa ako ng fishbowl para lang sa kanya. Gusto ko talagang makalimutan si Rambo kaya kinarir ko...at dahil na rin ayaw ko na may dala-dala palaging isang plastik ng yelo na may lamang isda. Mas okay pala na mag-alaga ang isda kesa aso. Butil-butil lang kung kumain, hindi kailangang painumin, hindi maingay at ang pinakamaganda sa lahat madaling linisin pag umebs. Gahibla lang kasi yung ebs ng mga isda. Kung ang isda nyo eh sinlaki ng mr.donut twist kung umebs eh kontakin nyo na ang MIB dahil alien yan dude! Dahil sa katangian nyang yon madalas ko syang katabi sa pagtulog. Tutol man ang nanay kong mapagmahal dahil baka kung ano raw ang mangyari eh kinalamay ko ang loob nya ng words of comfort. "Nay, wag kayong mag-alala. Di pa ako tuli." Pag magkatabi kami, madalas akong magising sa madaling araw --hindi dahil marunong tumilaok ang isda ko kundi dahil sa natutumbang fishbowl. Bago pa man maisipan ni David Blaine ang kanyang frozen in time na trick eh naunahan na namin sya ng aking goldfish. Isang umaga matapos manood ng isang science fiction na palabas kung saan napreserve ang kontrabida sa yelo at nabuhay muli matapos ang ilandaang taon sinubukan ko kung malapit ito sa katotohanan. Nagtataka sila kung bakit biglang napunta sa ibabaw ng prigider ang fishbowl at kung bakit wala itong laman pero sinabi ko lang na pinasyal ko sandali. Nang malaman nilang nilagay ko sa loob ng freezer ang goldfish dali-dali nila itong ni-rescue sa aking malulupit na kamay. Muntik na akong di pakainin ng hapunan dahil don. Dahil sa sobra kong pagiging kampanteng amo sa kanya na walang inum-inum, walang himas-himas, walang pasyal-pasyal at walang ligu-ligo nakalimutan kong kelangan nya ng oxygen para mabuhay ng matagal. At dahil sa fishbowl lang sya nakatira, ilang linggo lang ay patagilid na syang lumalangoy...uhm...lumulutang. Paalam Goldie. (yes, yon ang pangalan nya.-- pinaghirapan.utot) Kung gaano sya kadaling buhayin ganun din sya kadaling iligpit, nilagay ko lang sya sa plato ng pusa namin bandang tanghali at wala na sya doon bandang hapon.

Dagang kosta ang sumunod kong inalagaan. Pansin ko lang parang nag-eevolve ako bilang amo ah? Contrary sa isda, nahihimas ko naman itong si Mickey (another one-of-a-kind name -utot) Kahit uso noon ang leptospirosis at rabies ay hindi ako natatakot dahil "Love casts out all fears." At feeling ko mahal ko na itong alaga kong ito. At katulong ko na ang nanay kong mapagmahal sa panahong ito. Wala man akong mabili sa kanyang lalagyan ay binigyan naman ako ng magandang suggestion ng aking nanay na mapagmahal: ilagay ko raw sa lata ng skyflakes. At doon nga sya namuhay ng payapa hanggang sa mamayapa.

Pusa naman ang sumunod kong biktima...este..alaga. Spot ang pangalan ng pusa ko dahil madalas syang spot-usin ng lola ko tuwing nagnanakaw sya ng ulam sa mesa. Masyadong pilyo si spot. maliban sa pagiging paperweight sa study table ko noon wala na syang ibang kayang gawin. Kuting pa lang si spot inalagaan ko na sya. Gusto ko syang maging sinlaki ng tigre balang araw para ipapagyabang ko sa mga kalaro ko at maging tagapagtanggol (Powtech naalala ko na naman si Rambo). Pero sadyang may animal nature si spot. Hindi ko alam kung saan nya namana yon. Nang matuto syang tumalon ng mataas nagagawa nya nang umeskapo papunta ng bubong at doon na sya makikipagharutan sa mga pusang bubong hanggang madaling-araw. Umuuwi lang sya kung kelan nya gusto (parang teenager lang diba?). Pag-uwi pa nya meron na syang may sugat at madumi na ang balahibo. Minsan may poknat pa. Hayop talaga. Kahit walang lahi, gusto ko naman na lumaki syang maganda kaya naisip kong kelangan na mapirme sya sa bahay. Kumuha ako ng tali at ginawan sya ng leash. Mahaba naman ang tali -- at hindi na yarn -- ganun pa man di sya aabot sa bubong, hanggang bintana lang. Gaya ng isang matalinong bata na magaling sa scientific notation, sinubukan ko kung aalis pa rin sya kahit na nakatali na. Nagtago ako sa likod ng pinto habang mag-isa syang naglalakad-lakad sa bahay. Maya-maya pumwesto na sya sa may bintana at nakatingin sa bubong...saka lumundag. Dahil bitin ang tali perstaym kong makakita ng pusang nagsuicide attempt. Nahatak ko naman sya agad. Takot na sya sa bintana simula noon.

Regalo sa akin ng kapitbahay namin ang isang ibong maya. Nahuli lang nila ng di sinasadya dahil lumipad ito papasok sa bahay. Dahil may kasabihang "ibon mang may layang lumipad, kulungin mo at umiiyak" ay di ko sya kinulong -- tinalian ko lang sa paa (at least wala pang kanta tungkol doon). Isang dulo ng tali ang nakabuhol sa paa ng dining table. Habang nandoon siya minabuti na nyang bigyan ng silbi ang sarili sa pamamagitan ng pagkain ng mga nalalaglag ng butil ng kanin. Para syang vacuum cleaner. Nakatali man sya mas maige na ang lagay nya dito sa bahay kesa kung nasa bubong lang sya, doon puro dahon, insekto at bigas lang ang mangangata nya, dito sinaing na kanin, may amo pa syang tulad ko. San pa sya diba? pero di pa rin naging swerte ang kapalaran nya. Sadyang di pwedeng magsama ang ibon at pusa sa iisang lugar. Pagkapasok na pagkapasok ni spot mula sa pinto (dahil nga takot na sya sa bintana) nakita nya ang maya at sinunggaban. Dead on the spot ang maya, di ko man lang sya napangalanan. Kainis na food web yan.

Nostalgic ang pagpunta sa zoo kahit wala namang pusang bubong, goldfish, dagang kosta at asong gala doon. Habang naglalakad-lakad ako nakita ko ang isang buwaya na palakad-lakad lang sa lupa, mga tatlong talampakan yung haba at may tali sa nguso. Magpa-picture daw ako kasama non, mura lang may kasama pang kiss. Dahil sabik din ako sa alagang hayop pinatulan ko na ang pagkakataon. Naglabas ako ng sampumpiso iniabot sa akin ang buwaya, isang kiss at click! MAY CROCS NA KO!!!
May Karugtong...