Goodbye-Hello!!

Wala na ba akong maipopost na bago???
Isa lang ba akong aksaya sa memory ng www?
Hinde ano, lumipat lang ako ng bahay-bahayan ko

Sabi nga ni Gary V. ♫ kay tagal mo mang nawala, babalik ka rin♪ kaya lumipat na ako!!

kita kits tayo sa aking bagong haybol na dati na... (huh?)eto ang link ko, click na!

http://angblognichillidobo.wordpress.com/

Yep nasa Wordpress na ako ulit. At tuloy-tuloy na ang ligaya!!
Wooohooo!!
May Karugtong...

Sporty si Chilli

Bano ako sa basketball. Isa yang confirmation na ang mga ulam ay hindi tinadhanang mag-excel sa sports. Imaginin nyo na lang kung hahamunin ka sa tabletennis ng isang sinigang o niyaya kang mag-track and field ng ginisang saluyot. Tatagal ka kaya? Ako hinde. Di talaga ako sporty at tanggap ko naman yon (hwaaaaaa *hikbi*). Although merong panahon sa buhay ko na sinubukan ko ring pasukin ang mundo ng palakasan, minsan sapilitan. Nung bata ako at buhay pa si Lolodobo ay madalas nya akong gisingin ng maaga upang mag-ehersisyo. Stretching.... Stretching.... Stretching pa ulet... hanggang may ibabanat pa sa muscles ni Lolodobo eh magbabanat sya. Ako masaya na akong samahan sya --- dala ko naman ang first aid kit na salompas, just in case. Matapos syang magstretching ay ako naman ang babanatin nya. Hahawakan nya yung kamay ko at mula sa likod eh isusuntok-suntok nya ang mga kamao ko na pakiramdam ko tuloy ako si Kermit the Frog. Parang eksena sa Hajime no Ipo. Pangarap nya raw na ako'y maging isang boksingero. HELLLOOO???? Anlabo na talaga ng mata ng lolo ko. Biruin mo na ang isang katulad ko na patpatin, kita ang ribcage at gawin mo lang kulay green ang balat eh Kermit the Frog na talaga ang dating eh kakitaan ng lolo ko ng Rolando Navarette material. (teka, sino nga ba yon? yun ba yung comedian? -utot) Nang lumaki-laki ako hindi na ako lalo nakumbinsi ni lolodobo na maging boxer -- dahil kinuha na sya ni lord. Ganun pa man alam kong hanggang sa huling sandali ay naniwala sya sa kung ano ang pwede akong maging.

Ang sumunod na pagsubok na dumating sa akin eh yung mga P.E. class... may sports pa rin kasi. Nung elementary pa ako, tuwing biyernes kelangan naka-P.E. uniform: t-shirt, garterized na short at rubber shoes. Masaya ang biyernes sa amin lalo na kung kabarkada mo yung may mga "magagandang" record sa guidance office. Pinauso namin ang flag ceremony. At hindi ito yung normal na flag ceremony. Tawag lang namin yon sa laro namin na hubaran ng short. Ansaya pala ng garterized na uniform. BWAHAHAHAHA!!! *kidlat* Minsan kasi may natityempuhan kaming klasmeyt na walang suot na brief kaya pag hinubuan, kita ang birdEEEEYYY !!! HAPPY BIRTHDEEEEEYYYY!!!! HAPPY BIRTHRDDEEEYYY TO YOUUUUU!!!!!♫ Pero ok lang yon wala naman kaming malisya pa noon (utot! --buti na lang di pa uso noon ang digicam). That time, wala namang sports talaga maliban sa papatakbuhin kami sa quadrangle ng mga ilang laps hanggang sa maubos ang inalmusal namin. Pero ang nakakatawa noon eh enjoy na enjoy kami sa pagtakbo. Mga inosente talaga kami. Wala namang exciting sa pagtakbo. -- liban na lang kung may humahabol sa yo na may dalang shotgun at sinisingil ka ng utang mo. Yun ang exciting! Kapag may Intramurals o sportsfest eh wala ako sa loob ng court. Makikita ako sa gilid ng committee's table, kasama si Comrade, nag-iiskor. WAMPOINT! Minsan sinubukan namin mag-sportscast ni Comrade. Hawak ang walkie-talkie nag-uulat kami ng mga kaganapan tungkol sa sports.

Chilli: So Comrade ano nang balita dyan sa dug out ng yellow team (kiiishhhkkk)
Comrade: (kiiiissshhhk) Well, kung mapapansin nyo kulang ang players ng yellow team sa loob ng hard court. Yun ay dahil sa nandito sa loob ng isang cubicle si Benedict at kasalukuyang nagt@T@3. Nat@3 yata sya dahil sa nerbyos nang malamang kakalabanin nya sa kabilang team ang syota ng pinopormahan nyang si Mean. Tama ba benedict?
Benedict: @#$@! Humanda kayo paglabas ko rito! (-to!- to!- to! ume-echoe pa)
Comrade: Back to you Chilli (kiiishhhkk)

Tuwing binabalikan namin ni Comrade ang sandaling yon hindi namin maiwasang mat@3 na din este mapangiti. Di ko alam kung may pag-asa pa akong mahilig sa sports in an engaging way hanggang sa mapabisita ang tito Toto ko isang summer vacation sa bahay. Dahil medyo mayaman nakumbida sya upang umisponsor ng isang team sa paliga ng baranggay nung summer na yon.

Toto: Isasama namin sa team si Chilli
Mamadobo: Naloloko ka na ba?

(ganun ako kakilala ng nanay ko)

Toto: Kayang-kaya nya yon.
Mamadobo: Wala ka na bang balak bumalik sa baranggay na 'to in the future? Baka wala ka nang mukhang iharap sa publiko
Toto: Walang hindi nadadaan sa ensayo.
Mamadobo: Bahala ka sa buhay mo
Toto: utot
Mamadobo: utot

Tuwing umaga ginigising ako ni Toto para mag-jogging. Naalala ko tuloy si Lolodobo (SLN). Minsan nadadala ko pa rin nga yung salompas by course of habit. Dinadala ako ni Toto sa isang bakanteng lote na may nakatenggang basketball ring. At dala-dala ang kanyang Spalding na rubber ball eh sinasanay nya akong mag-dribble at mag-shoot. Magaling mag-train si Toto. Siguro sports nya 'to dati.

Toto: Ang teknik sa mabilis na pagdribble ay ituring mong parang balot ng T@3 ng kalabaw ang bola at kailangan mo tong pagpagin.
Chilli: Di ba pwedeng kunwari pumapatay na lang ako ng langgam sa lupa?
Toto: Sino bang coach dito?

Madali ko namang natutunan ang pagdidribble. Lalo na nang sabihin ni Toto na pag di ko yon nakuha ay babalutan talaga nya ng T@3 ang bola para mainternalize ko daw ng maige. At although maraming beses napuntirya ng bola ang balls ko, nakuha po pa ring palusutin yon sa pagitan ng hita ko paminsan-minsan. Sumunod nyang itinuro ang pag-shoot ng bola sa ring. Very challenging yon dahil mabigat para sa aking patpating mga braso ang bola, madalas ko tuloy nahahalikan pa ang bola bago ko pa man ito maibato.

Toto: Buti pa para ganahan ka kunwari ako si Ronnie Nathanielz
Chilli: (-..-)
At nag-umpisa na ang frustration ni tito Toto

He charges, he shoots -- no good! Rebound by Chilli, Pump fakes, Fires! -- no good! Ball by Chilli, He puts up a "J" --- no good! Chilli on the rebound, He's going for a slam dunk, He flies, He dunks it! -- nothing but ne.... nothing!

Pagkatapos ng training na yon mangiyak-ngiyak si Toto -- sa kakatawa. Gets na ba yung point o kelangan ko pang ituloy? Natapos ang isang linggong palugit bago magsimula ang liga. Kinahapunan dumating si Toto galing ng Legarda, may dalang kahon na malaki. Nakuha na daw nya yung uniforms at kasama daw doon yung sa akin. Sinulat pa rin pala ako ni Toto sa roster ng players ng team nya kahit nagkaganon ang laro ko. Iniabot sa akin ni Toto ang isang set ng jersey sabay may titig na kakaiba sa mata nya. Naalala ko sa kanya si Lolodobo. Tuwang-tuwa at Bambi-eyed pa ako habang tinatanggal sa plastic ang jersey. Pansin kong mas makulay ito kaysa sa ibang uniforms doon. Espesyal talaga. "Isukat mo." sabi ni Toto. Agad akong pumanik sa kwarto para isukat ang aking uniporme. Sakto. Akin talaga ito. Umikot pa ako sa harap ng salamin para masdan ang aking kauna-unahang basketball jersey. Halos maluha ako. Sabi ko sa sarili ko, nasa lahi namin talaga ang maging mapagbigay ng pag-asa. Natigilan lang ako ng mabasa ko ang nakasulat sa likod... parang hindi ko yata apelyido? Binasa ko sa reflection sa salamin habang dahan-dahang iniispell: M - A - S - C - O - T. Mascot? Paglabas ko ng kwarto nagtatawanan sila at sinabi in unison, "Bagay na bagay sa yo!"


-- nasa lahi din pala namin ang pagiging mapang-asar. Ampft.

May Karugtong...

Independence Day

♫ Alaalang Nagbabaleeeeeek ♫

Wow heavy parang lyrics ng kantang pang-punebre yan ah. Anyway ganun naman talaga ang naramdaman ko nang biglang magparamdam muli itong si Fallen. Natandaan ko pa yung post ko na yun sa wordpress ang huling sinulat ko dun eh "...I would always be here to catch you when you fall." At totoo yon literally and figuratively speaking. Natapos ang lahat nang bigla nya akong abisuhan na meron na syang boylet. Sabi ko kasi hahanapan ko sya, maglagay sya ng deadline at sakaling wala akong makita by that time eh sabi ko kung pwedeng kami na lang (noel cabangon: ♪para-para-aaan♫). Pero hayun bigla akong napakanta ng BEER ng itchyworms dahil sa revelation nyang yon. Ganunpaman, ang mga katulad kong adobo eh sadyang mapusok kaya nagtetext pa rin ako sa kanya para may communication pa rin as friends man lang (noel cabangon:♫para-para-aaan♪) Pero na-shock ako one day nang eto ang naging conversation:

Chilli: Hi!
Fallen: Hi!

after 30 mins...

Chilli: San ka ngaun?
Fallen: Eto kasama boylet ko.
Chilli: Ah, ang sweet naman...

after 20 mins...

Chilli: Hi!
Fallen: ?
Chilli: Cge n nga bka naka2istorbo lng ako s nyo
Fallen: Oo
Wasak ako non. Feeling ko may pison na nag-aatras-abante sa balls ko. Nakaregister pa naman ako sa unlimited texting non. Ampft. Ang saklap talaga minsan ng tadhana. Bakit ba ako ganun? Bakit hindi ako makuntento na meron na syang boylet, na may karamay na sya sa hirap at ginhawa, na may kasama na sya sa malalamig na gabi at malambot na kama, na may nagbabantay na sa kanya tuwing syay gumi-gidiyappadingdong sa mga pay toilet. Bakit? Dahil ba sa kamukha nya si Beth Tamayo at Katrina Halili combined? ---- uhm...oo yun na yun siguro. I rest my case.

Isang umaga naisipan kong mag-iba na ng aking email para lang di ko sya nakikitang nagsa-sign-in at sign-out sa messenger ko. Naisakatuparan ko naman. Feeling ko payapa na ako. Tamang-tama, ngayong hunyo ay buwan ng independence day, malaya na ako.-- o yun lang ang akala ko. Nag-buzz sa akin isang araw ang isang taong may pamilyar na pangalan.

Fallen: Hi!
Sumagot ako
Chilli: Sinong Fallen to?
Fallen: 6@60 ako to!
Chilli: Ahh!! (sa isip ko di ko pa rin matiyak kung sya nga yon. Ganyan ako makalimot. Daig pa nakahitit ng katol)
Fallen: Musta k naman?
Chilli: E2 buhay adobo (--ay masayang tunay, masayang tunay, masayang tunay!♫), ikaw?
Fallen: Medyo tumaba ng konti.
Chilli: nakakataba naman talaga kasi ang s@xercise.
Fallen: lol
Chilli: Pinapanay kasi.
Fallen: Wala akong masasabi dyan.
Chilli: So kamusta na kayo?
Fallen: Eto iniwan na nya ako. KVP@L na yon.
Sa isip ko sinabi ko: i second the motion. Tinuloy nya...

Fallen:..pasensya na sa mga sinabi sa yo nun ah. KVP@L talaga yon.

Sa isip ko: ok lang yon pinatawad ko na sya. Tinuloy pa nya...

Fallen:...lam mo ba tinanggal ka nga nun sa phonebook ko saka dinelete ka sa friendster ko.

Sa isip ko: What Would Jesus Do. (kung ako gagawin ko syang lumpo at babalutin ko ng ketong sabay papasapian ko sa pitong demonyo)

Matapos syang maglitanya, nagreply ako. Napaka-profound na kataga kong binitiwan
Chilli: Ganyan talaga buhay.
Fallen: Honga
Chilli: Naalala mo ba yung pinag-usapan natin dati?
Fallen: Uu.

...mukhang naalala naman nya...

Fallen: Hindi ba joke yon?

Chilli: Joke na ngayon.

Hindi ako dumidila sa ice cream na dinilaan na ng iba. Period. Woooohooo!! *palakpakan*
MABUHAY ANG PILIPINAS!!!
May Karugtong...

Swimming Fool

"Halika na, mababaw lang naman dito!"
"Bakit mo ba ako pinipilit? Gusto mo bang mawalan ka ng kaibigan? Mamamatay ako pag lumusong ako dyan."
"Kill joy"
(utot)

Yan kami ni Comrade habang nagtatalo sa gilid ng pool sa isang resort sa Rizal. Mukha kasing malabo na matuloy ang outing namin sa opisina kaya sa iba na lang ako bumawi ng outing. Haay. Akala ko pa naman PALAWAN. Yun PALA WAla Na. Balak pa nga sa Oceanarium na lang (utot) Ok lang, basta may mga sirena din akong makikitang lumalangoy over my head eh. Question: Totoo bang blurred ang dibdib nila? Ganun ba talaga yon? Eh bat sa TV?

Takot akong lumangoy. Hydrophobic ako pero di naman ako takot maligo at uminom ng tubig. Dati kasi noong little adobo pa ako: payat, maliit, supot and everything eh may traumatic experience ako sa swimming pool. Nakatambay ako noon sa gilid lang pool tapos...tapos...Nakakita ako ng lolang umaahon mula sa pool na naka-two piece AAAAAAAHHHH!!!!! Horibol! Basta nahulog ako sa pool at dahil patpatin ako eh para akong karayom na bumulusok pailalim. Natatandaan ko na lang ngayon eh nakakita ako ng maraming maraming puting tiles. Tapos nagpass-out ako. Pag gising ko andami nang taong nakatingin sa kin...pati yung lola. Simula noon di na ako tumutuntong ng swimming pool. Kung lulusong man ako eh nakakapit ako sa gilid ng pool (talangka style) at pagilid kong iikutin ang pool side. Di nila ako madala-dala sa gitna ng pool. Buti naman. Kahit pa may water games gaya ng longest breath, hanapan ng piso o kahit ipasan pa ako sa balikat ng chikababes para makipag-wrestling eh di ako sumasali. Commentator na lang ako pwede ba? May mga pagkakataon namang sinusumpong ako ng katapangan at lumulusong ako sa pool...pero doon lang ako sa may hagdan (utot) Di nga nababasa yung buhok ko eh, ang galeng no? Wala akong magawa. Para bang isinumpa na ako na BANNED ako sa kaharian ng karagatan. EH paano kung maging sirena si Maria tapos kelangan namin manirahan sa ilalim ng dagat? Ngai. Ngapala, magaling naman lumangoy si Maria eh so may magliligtas naman sa akin siguro sakaling malunod ako sa pool...mouth to mouth agad ah. Yon eh in case mangyari sya pero hanggang sa ngayon eh sa gilid lang ako ng pool.

Comrade: Chilli, kelangan harapin mo ang takot mo. Face Your Fears.
Chilli: Abah, kelan mo pa namemorize yan?
Comrade: Ang alin?
Chilli: Ampft. Ayaw ko nga eh, baka malunod ako.
Comrade: Chilli, maliliit pa lang tayo, di pa tayo tuli magkaibigan na tayo. Hanggang ngayon na tuli ka na kaibigan mo pa rin ako. Alam mo ba ibig sabihin non? Wala akong di gagawin para sa yo dude. Lahat gagawin ko para maging masaya ka.
Chilli: Talaga?
Comrade: Oo, peksman. Ano bang pangarap mo sa buhay, tutuparin ko dude.
Chilli: Baka di mo kayanin
Comrade: Walang impossible dude. Sige na, ano nga?
...
(bumulong ako)
...
Comrade: Sus! yun lang pala eh. Sige dude. Tara. Magdala ka ng camera.

Hanggang ngayon nakangiti pa rin ako. Salamat Comrade. Tinupad mo ang pangarap ko. Dakila ka.

Naintriga ka no? Sige na nga eto ang link :

Tungahayan ang madamdamin at momentous na sandali sa buhay ni Chilli
(as narrated by Ginang Wish ko Lang herself
May Karugtong...

Buhok or By Crook

Birthday ni Maria, dapat masaya pero hindi ako mapalagay. Nagtalo sa kukote ko ang kaisipang ito: reregaluhan ko ba sya o hinde? Kainis isipin yan. Pag hindi ko sya niregaluhan anong klaseng nilalang naman ako? Para akong isang walang kwentang tagahanga. Isang hangal! Isang... isang...well, you get the point. Wala naman sigurong masama sa pagreregalo. Normal lang naman yun -- para sa kanila. Sa akin its a big deal. Ako kasi yung tipo ng ulam na hindi mahilig magregalo (pero gustong nakakatanggap ng regalo *utot*) Hindi normal para sa akin ang magbigay ng gift, nagiging tuod ako. Kapag binigyan ko ng regalo ang isang chikababes na on-purpose ang ibig sabihin non napaka-special sa akin ng taong yon. Ang naiisip ko eh baka pag nagbigay ako ng regalo for the first time eh magkaroon ng malisya si Maria na baka may hidden agenda ako at KAPOW! Tapos na ang maliligayang araw ko. Malamang banatan nya ako ng katagang F.L.T.

Maria: Wow, for me? Aaahww. Ang ganda naman nito, mukhang special.... ngapala Chilli, Friends Lang Tayo ah.
Chilli: Sure :) No problem. (heto ang sibak pwede bang pakitapyas na lang tong balls ko?)

Yan na yata ang pinakamalupit na salita sa planet earth para sa isang lalaki. Bastedin mo na ko kung babastedin. Hinde kung Hinde. Huwag lang sabihing F.L.T. Tapakan mo na lang balls ko kung ganun, matutuwa pa ko... promiz.

Kaya hindi ko mafinalize kung magreregalo ako eh. Siguro pwede rin naman pero yung simple lang NaKs! Di pahalata. Sige, sige, magreregalo ako -- for the sake of art *utot*. Pero ano bang magandang iregalo? Ay teka, let me rephrase that: Pero ano bang magandang iregalo -na mura. Tight din kasi yung budget ko ngayon. Actually mas tight pa yung sweldo ko kesa sa budget ko. Kaya malamang simpleng regalo nga lang ang mabigay ko nito. Magpapasama sana ako sa ate ko pero may hang-over pa sya ng Forbidden Kingdom at ng tawa ni Jet Li eh hindi sya makausap ng matino. Solo na lang ako. Nag-isip muna ako sandali. Ano bang gusto kong ibigay? Gusto kong magbigay ng isang regalo na magagamit nya araw-araw (ilan lang yan) at na makikita kong ginagamit nya nga (so malamang di na kasali don ang tampons). Isa sa mga physical features ni Maria na maganda ay yung mahaba nyang itim na buhok. Regaluhan ko kaya sya ng pang-ahit? KAPOW!

Naglibut-libot na ko dala ang aking mala-hudasbarabashestas na coin purse na may lamang salaping ibibili ko ng kung ano mang mapusuan kong regalo. Napadpad ako sa isang lugar sa *TOOOOT* na may iba't-ibang for sale na pang-kikay sa buhok. It's a wanopakaynd experience. Ako lang yata yung lalaking nandoon sa loob at tumitingin ng mga items. Lahat silang nakatitig sa akin malamang iniisip na na bading ako. Huwag nila akong hamunin baka patunayan ko sa kanila HI-YAH! *Samurai* Nakakita ako ng isang mahabang tube na naglalaman ng iba-ibang kulay ng pang-pony tail. Steeeg! Buong buhay ko ngayon lang ako nakakita ng ganito (ayan, sinumpong na ako ng katangahan) Nang mahimasmasan na, pumunta ako sa counter. Ilang hakbang lang yung pwesto ko mula sa counter pero feeling ko yun na yata ang pinakamahaba kong paglalakbay (ever). Lahat ng nalalampasan kong tao para bang nakatitig sa kin at sa dala kong mahiwagang bagay. Para bang nagtatanong ang mga mata nila kung anong posibleng gawin ng isang lalaking maikli ang buhok sa isang set ng makukulay na pangponytail. At sa pamamagitan din ng mata ko sinasagot ko sila: pake nyo? lol

Chilli: Miss, magkano 'to? (nginunguso ang dalang tube)
Miss: Ah, dalawampung kabibe lang sir (actual price withheld)
Chilli: Ang mahal naman, pwede bang sampung kabibe na lang?
Miss: Sir, wala po kayo sa palengke para tumawad.

Matapos kong mabayaran ang binili ko, pakembot akong umalis. Nakauwi na ako sa bahay nang maalala kong wala akong biniling wrapper. Ampft. Pumunta ako sa isang bookstore para bumili ng wrapper. Nakakita ako ng isang magandang wrapper. matingkad ang kulay pero monotone lang. mahal pero kilala yung tatak. steeg. bumili ako para naman macompromise ang presyo ng aking regalo. Pinambalot ko pero nung matapos di naman kita yung tatak ng wrapper dahil nasa gilid at dahil monotone lang mukhang binalot ko lang ng art paper yung gift ko. Ampft. Di pa naman ako marunong mag-gift wrap. Umpisa na ng pagiging tuod.

Di na nga kagandahan ang balot kaya kelangan daanin sa delivery o pag-abot ng regalo ang laban. Ano bang magandang sabihin? Nag-rehearse ako sa salamin.

Take One.
"Maria, birthday mo na pala no? Etong regalo ko, pagpasensyahan mo na tong nakayanan ko ah. Alam ko naman maraming mas magandang regalo kang matatanggap kesa dyan.*hikbi* kung di mo nagustuhan pwede mo naman ibalik sa kin at kukuha ako ng refund, promise. "

Take Two.
"Maria, alam mo bang pinag-ipunan ko ang pinambili ko ng regalo sa yo? (simula kahapon). Heto, itago mo ah. Maganda yan. Special yan. Ako lang ang nakaisip magregalo sa yo ng ganyan (--ka-cheap na bagay)"

Take Three.
"Maria, ang isang napakagandang dalagang tulad mo ay karapat-dapat lamang na bigyan ng kaukulang handog. Tanggapin mo itong regalo ko. I hope you like it. If not, here's a lighter lets burn it together."

Nang handa na ang lahat, nagtext ako.
"Maria, GudpmÜ Happy Birthday! My gift aku seo. Bgay ko n lng pg mgmit tyo. k?"
Maiksi lang yan pero inabot ako ng isang oras sa pag-eedit bago ko isend. Natanggap kaya nya? Nasend ko ba sa tamang numero? Nagcheck balance ako, nabawasan naman ng piso, so it means na send ko nga. Ano kayang reaksyon nya? Sasagot kaya sya? Nabasa na kaya nya? Bakit para akong mae-ebs?

Sumagot naman siya, na syang ikinatuwa ko.
"K"

Sumapit ang araw na magkikita kami. Dala ko ang regalo kong mukhang giant pulborong di maintindihan. Naupo ako sa isang bench kung saan kami magkikita. Maraming tao. Tinago ko muna sa bag ko yung regalo dahil baka pagkamalang bomba. Excited na kong ibigay sa kanya to at matesting nya sa harap ko. Maaga pa naman kaya naglabas muna ako ng crossword puzzle para may mapaglibangan. Binili ko sa bookstore, 100 puzzles. Nakakasolve na ako ng dalawa wala pa rin si Maria. Nagtext ako "San ka na?" Sumagot sya "Male-late ako ng konti. Xenxa na". Napangiti ako. Ang kyut mo talaga Maria pag nag-eexcuse ka.(Babala: nakakahibang nag crossword) Matapos ang tatlo pang puzzle may naaninagan na akong paparating. Familiar na mukha pero parang may kakaiba. Binati nya ako kahit mga ilang metro pa ang layo nya "Chilli!" Sabay kaway at patakbong lumapit sa kin. Napatayo ako. "Maria!", binati ko sya. "-nag..-nagpagupit ka???" At minodel-model pa sa akin ang kanyang bagong short hair na kulang na lang eh sabihin nya ang salitang "Pantene". "Oo, kanina lang. Kaya ako na-late, pasensya na ah. Ok lang ba?"
.....
...
..
.
"Ok lang."



(heto ang palakol, pakitapyas na nga ang balls ko please.)
May Karugtong...

Forbiddden

Sabado. Bukod sa pagiging araw ng pagtatapon ng basura (isang makasaysayang event -utot), araw din ito ng pagtangkilik ng pelikulang pilipino. Dahil sawa na kami sa pag-aaway ng mga istasyon kung sinong number one sa ratings eh aarkila na lang kami ng plaka sa talipapa. Sosyal! Tanghaling tapat bumaba kami ng palengke para pumunta sa isang bagong tayong arkilahan ng mga "piratang" CD. Opo, ganyan na sila kaunlad. May sarili na silang rentals. Pumasok kami. Nakakita kami ng isang malaking insigna ng Tau Gamma Phi sa dingding. "Abah," sabi ko "sponsored pala ito." Pagkakita ko sa nagbabantay sa counter eh mas lalo akong naniwalang Tau Gamma nga ang may-ari. Nagkatitigan kami ng ate ko. Last time na nakakita kami ng lalakeng ganito kalaki eh nag-aaudition para sa UFC. Parang anu mang oras eh mangangagat tong taong ito. Maliban sa malaking katawang tadtad ng muscle at tatoo, magkasing-taas lang naman kami -- pero nakaupo pa siya nun. "Aarkila po kami." "Member na ba kayo?", yung boses nya parang kay Daniel Razon. Ano? Papasalihin pa ba nya kami sa frat bago kami maka-arkila, pirata naman to ah? "Meron na ba kayong records dito?" "Wala pa po yata" "Sige, pahingi na lang ng I.D." Ibinigay ko ang I.D. ko. Tinitigan nya. Para bang tinatantya kung saan ako mas maganda lagyan ng blackeye, sa kaliwa ba o sa kanan. Isusuggest ko sana na sa kaliwa, para matakpan yung pimples ko. "Ito ba ang address nyo?" Wala naman kaming balak nakawin ang CD na hihiramin namin pero sinagot na lang namin ang mga tanong. Kumuha sya ng index card at inilista ang pangalan ko at presto member na ako. "Sige, pumili na kayo." "Wala po bang initiation?" hinatak na ko ng ate ko. Andami din namang mga pelikula doon. Ingles, tagalog, tag-lish, korean pati silent. May movies na parang di pa pinapalabas sa sinehan gaya ng Be Kind Rewind at merong hindi talaga ipapalabas sa sinehan gaya ng You Suck Mama Jones (na may sequel nang You Suck Mama Jones Again). Sa section kami ng tagalog movies pumunta. Kung meron lang siguro kaming Cinema One, malamang di na namin kelangang pumunta dito, pero wala kaya tyaga kami. Pinili namin ang pinaka-stand out sa lahat ng nandoon sa shelf na yon: Forbidden Kingdom. Huh?

-- Opo, pelikulang pilipino yan. I think na-naturalized si Jet Li recently lang, mga 3 a.m.

Minsan lang kasi yata magtatambal itong si Jacky Chan at Jet Li sa isang pelikula...maliban na lang kung gagawa sila ng asian version ng brokeback mountain na tatawaging brokeback greatwall. Sa pag-arkila din namin ng Rush Hour 3 (opo, ganyan kami ka-updated sa movie industry) di naman halatang avid fan din kami ni Jacky Chan. Matapos ang umaatikabong aksyong hatid ng Rush Hour ay umaatikabong boredom naman ang dinulot sa amin ng Forbidden Kingdom.

Ate: Nagsisisi ka na ba sa pinili mo?
Chilli: I want my ten pesos back.

Sinubukan naming patayin ang player pero tinatamad kami. Parang hinigop na ng palabas ang lakas namin. Wala kaming nagawa kundi magtyagang panoorin ang pelikulang parang reincarnation ng Karate Kid. Maganda naman ang mga fight scenes -- dahil sa part lang na yon ako gising. Nakakaaliw mag-away tong si Jacky at Jet na gumagamit pa ng iba-ibang techniques. Sana ako rin marunong sumipa ng malakas -- para sipain ko yung off button mula sa pagkakahiga ko. Naaliw naman ako sa ibang part, gaya nung meron na silang kasamang babae na si Sparrow na isang chikababes na kamukha rin ni...DIVERSION!!! Hanggang sa matapos ang pelikula wala man lang halikang nangyari sa pagitan ni Sparrow at nung Seeker. Ampft. Malamang inedit out kasi lame. lols. Isa pang naasar ako eh dahil walang subtitle na matino. Wala na nga akong naiintindihan sa sinasabi nila at times, tapos kapag sinubtitle ko pa eh parang lalo akong nalilito sa ingles. Dahil wala kaming maintindihan, nagkwentuhan na lang kami ng ate ko habang nanonood. Nagpapalitan ng kuro-kuro, mga criticism, mga "mas maganda siguro kung ganito yung nangyari.." statements, mga resentment kung bakit ba namin inarkila to eh Forbidden na nga. Sa sampung pisong yon nakabili na sana kami ng tig-isang Coke Sakto, na-high pa sana kami...♫ Leeeleeeepad na akooo ♪

Walang ibubungang maganda ang pirata. Alam ko marami ang magagalit sa ganung statement pero based on experience, mas natuwa pa sana ako kung meron na lang tumayu-tayo at dumaan-daan sa screen sa buong haba ng palabas -- gaya sa ibang piratang CD. Pero kung consolation man lamang na matatawag nalaman namin kung bakit sa lahat ng palabas ni Jet Li eh hindi sya tumatawa man lang. Napakaseryoso. Masyado nang madalas. Kahit naman siguro si Arnold Swatz...Schwarche...Schargen... Si Sylvester Stallone eh tumatawa sa eksena paminsan-minsan. Pero si Jet Li hinde, punahin na nyo. (di po ako nag "bad word" doon). Yun na lang siguro ang matuturing kong sulit, ang malaman ang rason kung bakit di sya tumatawa. Sagwa. -- uuiii...bababa na rin sya sa talipapa. hehehe.
May Karugtong...

Mga Hayop ni Chillidobo

Nagpunta ako ng zoo kamakailan and if it's any consolation (naks!) nakahalik ako ng beybi... baby crocodile. Sa totoo lang tingin ko di na talaga sya bata kasi kaya nya nang mag-isang maglakad palibot ng zoo. Sa halagang sampung piso pwede mo nang i-lips to snout ang buwaya, steeg! Di ko alam kung anong nakain namin at naisipan naming pumunta sa zoo. Sinapian ba kami ng kaluluwa ni Steve Irwin? ni Kuya Kim? o masyado lang kaming napapatutok sa animal planet... engk! pano mangyayari yun wala naman kaming cable. (utot)

Siguro panahon lang na bumisita kami ulet doon. Napakatagal na simula nung huli kaming nabisita. Di nyo na itatanong, buhay pa yung Giraffe nung huli akong dumalaw doon at mamasyal. Ngayon cyborg na yung Giraffe doon, gawa na sya sa bakal, pwede na syang side-kick ni Iron Man.(utot) Kung susumahin pangalawang beses ko pa lang sa pagpunta sa Manila Zoo (hikbi). Di naman kasi ako nahilig sa mga ibang hayup maliban sa mga asong kalye at pusang bubong na napakarami sa lugar namin. Para sa akin lima lang ang nabubuhay na hayop sa mundo: aso, pusa, isda, daga at ibon. lahat yon nagka-alaga ako. One of each kind.

Yung aso ko di ko inabutang ganap na maging aso dahil tuta pa lang sya eh nawala na sya. Pero bago sya mawala natatandaan ko napakabait nyang tuta. Pwede syang i-canonize na saint. Tuwing umaga ginigising nya ako sa pamamagitan ng walang patumanggang pagkahol (alangan namang ngumiyaw sya o tumitwit --utot) sa tapat ng tenga ko at pagdila sa ilong ko. Mabait sya talaga, nanghuhuli sya ng gagamba at kumakain ng ipis kaya tuwing kasama ko sya pakiramdam ko eh safe na safe ako (utang na loob, five years old lang ako noon, lahat yata kinatatakutan ko). Nawala sya dahil sumama raw sa ati-atihan nung piyesta, malamang dahil nakawala sa tali. Mahirap tanggapin pero nilunok ko na lang ang katotohanan. Ang hula ko kasi eh ninakaw sya. Ebidensya ko ang napigtas na tali nya na naiwan pang nakabuhol sa may pintuan. Pero sabi nila makakatakas daw talaga yon sa ganung lagay. Sino ba naman kasing amo ang tatalian ang alaga nyang tuta ng yarn? (utot) Ano yon, notebook? Sayang talaga. Pinangalanan ko syang Rambo. nasan ka man rambo, ingat ka.

Sumunod kong inalagaan ay isda, syempre goldfish (ito na yata ang default na isda at madalas makita sa coloring book). Nagpabili pa ako ng fishbowl para lang sa kanya. Gusto ko talagang makalimutan si Rambo kaya kinarir ko...at dahil na rin ayaw ko na may dala-dala palaging isang plastik ng yelo na may lamang isda. Mas okay pala na mag-alaga ang isda kesa aso. Butil-butil lang kung kumain, hindi kailangang painumin, hindi maingay at ang pinakamaganda sa lahat madaling linisin pag umebs. Gahibla lang kasi yung ebs ng mga isda. Kung ang isda nyo eh sinlaki ng mr.donut twist kung umebs eh kontakin nyo na ang MIB dahil alien yan dude! Dahil sa katangian nyang yon madalas ko syang katabi sa pagtulog. Tutol man ang nanay kong mapagmahal dahil baka kung ano raw ang mangyari eh kinalamay ko ang loob nya ng words of comfort. "Nay, wag kayong mag-alala. Di pa ako tuli." Pag magkatabi kami, madalas akong magising sa madaling araw --hindi dahil marunong tumilaok ang isda ko kundi dahil sa natutumbang fishbowl. Bago pa man maisipan ni David Blaine ang kanyang frozen in time na trick eh naunahan na namin sya ng aking goldfish. Isang umaga matapos manood ng isang science fiction na palabas kung saan napreserve ang kontrabida sa yelo at nabuhay muli matapos ang ilandaang taon sinubukan ko kung malapit ito sa katotohanan. Nagtataka sila kung bakit biglang napunta sa ibabaw ng prigider ang fishbowl at kung bakit wala itong laman pero sinabi ko lang na pinasyal ko sandali. Nang malaman nilang nilagay ko sa loob ng freezer ang goldfish dali-dali nila itong ni-rescue sa aking malulupit na kamay. Muntik na akong di pakainin ng hapunan dahil don. Dahil sa sobra kong pagiging kampanteng amo sa kanya na walang inum-inum, walang himas-himas, walang pasyal-pasyal at walang ligu-ligo nakalimutan kong kelangan nya ng oxygen para mabuhay ng matagal. At dahil sa fishbowl lang sya nakatira, ilang linggo lang ay patagilid na syang lumalangoy...uhm...lumulutang. Paalam Goldie. (yes, yon ang pangalan nya.-- pinaghirapan.utot) Kung gaano sya kadaling buhayin ganun din sya kadaling iligpit, nilagay ko lang sya sa plato ng pusa namin bandang tanghali at wala na sya doon bandang hapon.

Dagang kosta ang sumunod kong inalagaan. Pansin ko lang parang nag-eevolve ako bilang amo ah? Contrary sa isda, nahihimas ko naman itong si Mickey (another one-of-a-kind name -utot) Kahit uso noon ang leptospirosis at rabies ay hindi ako natatakot dahil "Love casts out all fears." At feeling ko mahal ko na itong alaga kong ito. At katulong ko na ang nanay kong mapagmahal sa panahong ito. Wala man akong mabili sa kanyang lalagyan ay binigyan naman ako ng magandang suggestion ng aking nanay na mapagmahal: ilagay ko raw sa lata ng skyflakes. At doon nga sya namuhay ng payapa hanggang sa mamayapa.

Pusa naman ang sumunod kong biktima...este..alaga. Spot ang pangalan ng pusa ko dahil madalas syang spot-usin ng lola ko tuwing nagnanakaw sya ng ulam sa mesa. Masyadong pilyo si spot. maliban sa pagiging paperweight sa study table ko noon wala na syang ibang kayang gawin. Kuting pa lang si spot inalagaan ko na sya. Gusto ko syang maging sinlaki ng tigre balang araw para ipapagyabang ko sa mga kalaro ko at maging tagapagtanggol (Powtech naalala ko na naman si Rambo). Pero sadyang may animal nature si spot. Hindi ko alam kung saan nya namana yon. Nang matuto syang tumalon ng mataas nagagawa nya nang umeskapo papunta ng bubong at doon na sya makikipagharutan sa mga pusang bubong hanggang madaling-araw. Umuuwi lang sya kung kelan nya gusto (parang teenager lang diba?). Pag-uwi pa nya meron na syang may sugat at madumi na ang balahibo. Minsan may poknat pa. Hayop talaga. Kahit walang lahi, gusto ko naman na lumaki syang maganda kaya naisip kong kelangan na mapirme sya sa bahay. Kumuha ako ng tali at ginawan sya ng leash. Mahaba naman ang tali -- at hindi na yarn -- ganun pa man di sya aabot sa bubong, hanggang bintana lang. Gaya ng isang matalinong bata na magaling sa scientific notation, sinubukan ko kung aalis pa rin sya kahit na nakatali na. Nagtago ako sa likod ng pinto habang mag-isa syang naglalakad-lakad sa bahay. Maya-maya pumwesto na sya sa may bintana at nakatingin sa bubong...saka lumundag. Dahil bitin ang tali perstaym kong makakita ng pusang nagsuicide attempt. Nahatak ko naman sya agad. Takot na sya sa bintana simula noon.

Regalo sa akin ng kapitbahay namin ang isang ibong maya. Nahuli lang nila ng di sinasadya dahil lumipad ito papasok sa bahay. Dahil may kasabihang "ibon mang may layang lumipad, kulungin mo at umiiyak" ay di ko sya kinulong -- tinalian ko lang sa paa (at least wala pang kanta tungkol doon). Isang dulo ng tali ang nakabuhol sa paa ng dining table. Habang nandoon siya minabuti na nyang bigyan ng silbi ang sarili sa pamamagitan ng pagkain ng mga nalalaglag ng butil ng kanin. Para syang vacuum cleaner. Nakatali man sya mas maige na ang lagay nya dito sa bahay kesa kung nasa bubong lang sya, doon puro dahon, insekto at bigas lang ang mangangata nya, dito sinaing na kanin, may amo pa syang tulad ko. San pa sya diba? pero di pa rin naging swerte ang kapalaran nya. Sadyang di pwedeng magsama ang ibon at pusa sa iisang lugar. Pagkapasok na pagkapasok ni spot mula sa pinto (dahil nga takot na sya sa bintana) nakita nya ang maya at sinunggaban. Dead on the spot ang maya, di ko man lang sya napangalanan. Kainis na food web yan.

Nostalgic ang pagpunta sa zoo kahit wala namang pusang bubong, goldfish, dagang kosta at asong gala doon. Habang naglalakad-lakad ako nakita ko ang isang buwaya na palakad-lakad lang sa lupa, mga tatlong talampakan yung haba at may tali sa nguso. Magpa-picture daw ako kasama non, mura lang may kasama pang kiss. Dahil sabik din ako sa alagang hayop pinatulan ko na ang pagkakataon. Naglabas ako ng sampumpiso iniabot sa akin ang buwaya, isang kiss at click! MAY CROCS NA KO!!!
May Karugtong...